Świat wg ZDiT cz. 3 (Drewnowska-Kasprzaka)

Zaledwie po jednym dniu wracamy na moje ulubione skrzyżowanie, na którym od wczoraj zaszły pewne zmiany.

We wpisie z 28 stycznia "Świat wg ZDiT cz. 2 (Drewnowska-Kasprzaka)" opisałem historię skrzyżowania, które po zdjęciu przycisków sterowniczych (detektorów dotykowych) stało się całkiem przyjaznym miejscem dla niezmotoryzowanych uczestników ruchu. Nagle któryś z naszych łódzkich ulubieńców od dróg i destrukcji pomyślał, że jest zbyt prosto i należy coś poprawić -- zamontował więc ponownie detektory, które wróciły zarówno na przejście dla pieszych jak i znajdujący się wzdłuż ulicy Drewnowskiej przejazd rowerowy. Jako że zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami stosowanie detekcji dotykowej dla rowerzystów jest niu niu, po dość szybkiej interwencji Pełnomocnika Prezydenta Miasta Łodzi ds. Polityki Rowerowej zdjęto detektory -- niestety tylko z części dla rowerzystów...

Proszę Państwa, oto Miś. Miś na miarę naszych czasów i możliwości. Oto po raz wtóry Zarząd Dróg i Transportu w najlepszym wydaniu, dbający o nasze bezpieczeństwo oraz komfort poruszania się. Nagrania znów mówią samo za siebie.

Pierwsze nagranie przedstawia sytuację na skrzyżowaniu z perspektywy rowerzysty jadącego wzdłuż ulicy Drewnowskiej w relacji W-E.

Co się od wczoraj zmieniło? Po pierwsze brak detekcji (jakiejkolwiek!) -- sygnalizacja świetlna zsynchronizowana z tym samym kierunkiem ruchu kołowego. Sygnalizacja dla rowerzystów przechodzi w czerwone niemal jednocześnie z sygnalizacją dla ruchu samochodowego. Da się? Da. Jednocześnie widać wyraźne wydłużenie cyklu światła zielonego dla rowerzystów (w stosunku do tego, co się na tym skrzyżowaniu działo zaledwie dzień wcześniej).

Co się w tym czasie dzieje z sygnalizacją dla pieszych? Nic.

Dobrze, nie było żadnego chętnego ani chętnej do przejścia ze sfery profanum (chodnik) do sfery sacrum (droga). Popatrzmy zatem co będzie się działo, jeśli pojawi się jakiś śmiałek (lub śmiałka? ;-) ) i -- o ludzka ignorancjo -- wciśnie zbyt późno magiczny przycisk, prosząc o czas na przekroczenie drogi.

Piesi pewnie podziękują nie raz Zarządowi za takie traktowanie -- w słowach niekoniecznie parlamentarnych.